Fietsen als succesrecept
De omgeving van de Vía Verde de la Sierra maakt het succesrecept van de groene wegen direct duidelijk. Flinke heuvels, tot zo’n 600 meter hoogte, domineren het landschap. Op de toppen rusten stadjes en dorpen, opgetrokken uit witte huizen en veelal voorzien van oude burchten. In de verte zijn de minstens 1.700 meter hoge uitlopers van grotere bergen zichtbaar. Een zeer gevarieerd berglandschap waar het normaal zwoegen zou zijn voor wandelaars en fietsers. Heuvel op en af, in de brandende Andalusische zon waar dertig graden Celsius als beschaafde temperatuur wordt beschouwd. Maar nu is het alsof je op een elektrische fiets zit. Door het licht dalende parcour, zoef je van de ene naar de andere tunnel. Ondertussen laat je je verrassen door de steeds veranderende uitzichten.
Goederentransport
De spoorlijnen zijn over het algemeen aangelegd in het begin van de vorige eeuw en eigenlijk nooit bedoeld voor publieksvervoer. De meeste waren gemaakt om goederen te transporteren van fabrieken of mijnen, of om soldaten te vervoeren. Ze zijn destijds vaak betaald door buitenlandse investeerders, bijvoorbeeld Fransen of Engelsen. Na sluiting van de mijnen werden ze overbodig.” Vía Verde de la Sierra werd eind jaren twintig gebouwd. Het had de steden Jerez de la Frontera en Setenil met elkaar moeten verbinden, maar zo ver kwam het nooit. Want vervolgens brak de burgeroorlog uit én werd Spanje geteisterd door de economische crisis. Daarna was niemand meer geïnteresseerd in het afmaken van het lijntje.
Via Verde en Vale Gieren
En natuurschoon is er voldoende. De aanwezigheid van de rivier Guadalete zorgt voor weelderig groen. In de vroege zomer staat de berm vol felgeel bloeiende brem, rode klaprozen en blauwe korenbloemen. Overal fladderen vlinders en passeren libelles het fietspad. In de struiken grazen wilde geiten. Er leven otters, schildpadden en dassen in het gebied. Halverwege de route is zelfs een grote kolonie vale gieren te bewonderen, de trots van de regio. Bij Peñon de Zaframagon, een uitstekende rots, nestelen zo’n 250 koppels. Pal naast de rots is een roterende camera geplaatst. In het bezoekerscentrum, gevestigd in een oud stationnetje, zijn de gieren continu live te bewonderen en is ook een kleine expositie. Echt de moeite waard voor een stop!
Feit of fabel?
Hardnekkig blijft het verhaal rondzingen in de omgeving van Olvera, een dorpje zo’n honderd kilometer zuidoostelijk van Sevilla. Een spoorwegbeambte zou veertig jaar lang, iedere dag opnieuw, klaar hebben gestaan met zijn pet en fluitje om de trein te laten passeren. De trein die niet kwam, want het spoor was nooit in gebruik genomen. En toch ontving de beste man, vergeten geraakt in een Spaanse salarisadministratie, veertig jaar lang loon.
Fietsen door tunnels
Een bijzondere ervaring zijn de vele tunnels op de hele route, dertig stuks in totaal. De kortste zijn onverlicht, maar in de langere zijn automatische lampen aangebracht die aanfloepen als iemand passeert. De temperatuur zakt binnen met zo’n tien graden, goed voor wat afkoeling op hete middagen.
Praktische informatie
Wij hebben een aantal fietsen beschikbaar en kunnen je tegen een vergoeding met de fiets naar Olvera brengen. Vanaf daar daalt de route lichtjes en eindig je in Puerto Serrano waar je ook weer opgehaald kunt worden. Óf je maakt het laatste sportieve klimmetje naar de Bed en Breakfast zelf.
Bij Coripe, het dorpje tussen Olvera en Puerto Serrano in, zijn fietsen te huur voor degene die geen 36 kilomenter wil fietsen of met kinderen wil gaan. Je kunt dan bijvoorbeeld tot Peñon de Zaframagon, het informatiecentrum over de Vale Gieren, fietsen en weer terug. Bij het oude stationnetje in Coripe kun je overigens ook heerlijk lunchen! Een ideale plek voor een stop.
Klik op de link voor meer informatie over het fietsen van de Vía Verde de la Sierra.